Σκοπός: Η περιγραφή της συμμετοχής ορισμένων νοσοκομείων που συμμετείχαν στην πρωτοβουλία “nutritionDay 2011” και η αποτύπωση των τρεχουσών πρακτικών για την ανίχνευση διατροφικού κινδύνου και τη διαιτητική διαχείριση των νοσηλευόμενων ασθενών. Επιπλέον διερευνήθηκαν οι παράμετροι που επηρεάζουν τον χρόνο νοσηλείας των ασθενών.
Υλικό-Μέθοδος: Στη μελέτη συμμετείχαν 230 ασθενείς από 13 κλινικές 5 ελληνικών νοσοκομείων. Την ημέρα του nutritionDay πραγματοποιήθηκε η συμπλήρωση των ερωτηματολογίων του προγράμματος, και έναν μήνα μετά καταγράφηκε η έκβαση των ασθενών. Τα δεδομένα αναλύθηκαν με το στατιστικό πρόγραμμα PASW Statistics 19.0.
Αποτελέσματα: Καμία από τις κλινικές που συμμετείχαν στο πρόγραμμα δεν εφάρμοζε συστηματικά την ανίχνευση διατροφικού κινδύνου στους ασθενείς, με εξαίρεση μία μονάδα εγκαυμάτων. Δώδεκα από τις 13 κλινικές δήλωσαν ότι ζυγίζουν τους ασθενείς τους μόνο όταν απαιτείται. Το 40,4% των ασθενών ανέφερε ακούσια απώλεια βάρους τους τελευταίους τρεις μήνες, ενώ το 42,1% ανέφερε ότι την τελευταία εβδομάδα τρώει λιγότερο από το 1/2 του φυσιολογικού. Την ημέρα του προγράμματος, 13% των ασθενών ανέφερε ότι δεν έφαγε καθόλου από το γεύμα που του προσφέρθηκε, κυρίως λόγω έλλειψης όρεξης ή χαμηλής ποιότητας του φαγητού. Ο χρόνος παραμονής στο νοσοκομείο συσχετίστηκε με την πραγματοποίηση χειρουργικής επέμβασης (β=1,46, P=0,002), την παρουσία καρκίνου (β=0,74, P=0,04) και την ακούσια απώλεια βάρους το τελευταίο τρίμηνο (β=1,03, P=0,005), λαμβάνοντας υπόψη και άλλους συγχυτικούς παράγοντες.
Συμπεράσματα: Η ανίχνευση του διατροφικού κινδύνου δεν αποτελεί καθιερωμένη διαδικασία στα ελληνικά νοσοκομεία. Παράμετροι όπως η πρόσφατη ακούσια απώλεια βάρους πρέπει να ενσωματωθούν στην αξιολόγηση και παρακολούθηση των ασθενών, δεδομένου ότι σχετίζονται με αυξημένο χρόνο νοσηλείας.
