Διατροφικοί, κοινωνικο-οικονομικοί και συμπεριφοριστικοί προσδιοριστές δεύτερης εκδήλωσης καρδιαγγειακών συμβαμάτων σε ασθενείς με Οξύ Στεφανιαίο Σύνδρομο

Αν και τα ποσοστά θνησιμότητας από καρδιαγγειακή νόσο παρουσιάζουν μία σταδιακή μείωση, παρατηρείται μια διαχρονικά αυξητική τάση της νοσηρότητας του Οξέος Στεφανιαίου Συνδρόμου (ΟΣΣ) η οποία με δεδομένη την προοδευτική γήρανση του πληθυσμού, αποτελεί σημαντικό νοσολογικό φορτίο με τεράστιο οικονομικό κόστος. Στην Ελλάδα η στεφανιαία νόσος ευθύνεται για περίπου το 50% των θανάτων και περίπου το 30% των ασθενών επανανοσηλεύεται τους πρώτους έξι μήνες, με βάση στοιχεία του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (Π.Ο.Υ.). Ένας σημαντικός αριθμός αυτών των περιστατικών αποδίδεται σε τροποποιήσιμους παράγοντες που σχετίζονται με τον τρόπο ζωής. Οι διατροφικές συνήθειες, η σωματική δραστηριότητα, το άγχος, το κάπνισμα και κοινωνικοοικονομικοί παράγοντες παρά τον αδιαμφισβήτητο ρόλο τους στην πρωτογενή πρόληψη, δεν έχουν επαρκώς μελετηθεί στο πλαίσιο της δευτερογενούς πρόληψης του ΟΣΣ και σε συνδυασμό με τη διαμορφωθείσα κοινωνικο- οικονομική κατάσταση των ατόμων.

Στην παρούσα ανασκόπηση της πρόσφατης βιβλιογραφίας αναδεικνύονται ισχυρές ενδείξεις ότι η δευτερογενής πρόληψη των καρδιαγγειακών επεισοδίων, δεν μπορεί να επιτευχθεί μόνο με την ιατροφαρμακευτική αγωγή, αλλά απαιτεί μια πολύπλευρη προσέγγιση. Παρεμβατικές και επιδημιολογικές μελέτες αναδεικνύουν ότι η υιοθέτηση της Μεσογειακής διατροφής και η σωματική δραστηριότητα μέτριας έντασης/ εβδομάδα μειώνουν τον κίνδυνο εμφάνισης δεύτερου επεισοδίου κατά 50% και 30% αντίστοιχα, η διακοπή καπνίσματος συμβάλλει στη μείωση θνητότητας κατά 36%, η παχυσαρκία ευθύνεται για το 30% των εμφραγμάτων και των αγγειακών εγκεφαλικών επεισοδίων, ενώ το 80% των καρδιαγγειακών θανάτων συμβαίνουν σε χώρες χαμηλού και μεσαίου εισοδήματος. Οι πολιτικές χάραξης δημόσιας υγείας θα πρέπει να στοχεύουν στη διαμόρφωση ενός περιβάλλοντος που θα προάγει την ποιότητα ζωής των ασθενών και των οικογενειών τους.